Vorig najaar kocht Kristof hout om een zandbak te maken naast ons terras. Opeens was het echter winter en de zandbakplannen werden opgeborgen.
Begin april uitte ik een ‘dreigement’: “Als die zandbak eind deze maand niet klaar is, dan koop ik zo’n blauwe schelp!”.
Nauwelijks twee dagen later, op Paaszaterdag, timmerde en schroefde Kristof de planken bij mekaar tot een zandbak. Hij vulde de bak met 300 kilo zandbakzand en sindsdien is Axl-Miro meer buiten dan binnen terug te vinden!
Als we thuis komen van werk en crèche speelt hij nog een uur in de zandbak (en intussen kunnen wij op ons gemak koken ;-)). Hij kreeg een zandauto en was daar zo blij mee dat hij de auto mee in bed wilde nemen… op onze verlofdag stond hij om 8u15 naast ons bed met de zandauto te zwaaien: “Mama! Opstaan! Zandbak!”! In zijn pyjama – mét laarsjes – naar buiten!
We wilden graag met de fiets een ijsje gaan eten, maar meneertje bleef liever in de zandbak spelen…
Een voltreffer, die zandbak!
Dat er intussen al ettelijke kilo’s zand in ons huis liggen is iets minder “plezan(d)t”, maar dat weegt niet op tegen het vele plezier!!